Üstümde çocuksu bir telaş var;önümde zaman
Cebim şehir dolu ki memleketlerim ıssız ve yaban
Artık anlamıyorum.
Bu evde gülmek sanki haram;
Sanki her gün birkaç santim daha alçalıyor tavan.
TV izlemiyorum;duyduklarımı kaldırmıyor kafam
Kırıp dökmek isteği uyandırıyor duyduğum her yalan
Artık anlamıyorum.
Herkesle bozulmakta aram
Gidip annemi bile göremiyorum olmadığımdan param.
Neden her gün bulutlarla kaplı oluyor hava?
Yarımlarımı topluyorum lakin varamıyorum tama
Artık anlamıyorum.
Neden herkes böyle kaba?
Neden hiçbir derde deva değil gösterdiğim çaba?
Bridge:
Yar,kaderime yok diyemem.
Bu kan elime yapışır bir kere;yanar
Gel geceler ayakların altına vur
Gelmez azap aklıma yar
Nakarat:
Koyamazsın yerime;bu yalan dünyada hep aynı ihaneti buldum.
Sorarsan çok derdim.Bu gün yazdım;susmayı boşverdim.
Acı bastım derime,yandı yüzüm.
Kanadı damla damla mezarlara ruhum.
Kendimi vurdum;ve başka yok mermim.
Satırların mezarlığına hoşgeldin.
Bölüm 2:
Neden barış zor?
Neden sürekli savaş?
Neden herkes acele ediyor?
Neden adalet hep yavaş?
Artık anlamıyorum.
Neden sömürmek amaç?
Neden tonla parası olan diyor eğer fakirsen kal aç?
Neden vergi diyerek fakirlerden devlet alıyor araç?
Neden siyaset sadece yolsuzluğa araç?
Artık anlamıyorum.
Neden hedef zirve değil de yamaç?
Neden televizyonda bilim yok da aşk oluyor ya maç?
Benim gücüm yok;sıkıldım beklemekten
İşaret bekliyorum canım elimde tek melekten.
Çünkü anlamıyorum.
Çünkü insan pis ve kaba
Çünkü hiçbir derde deva değil gösterdiğim çaba
